Jak uprawiać orzechy włoskie w regionie moskiewskim, najlepsze odmiany, sadzenie i pielęgnacja
Od czasów starożytnych orzechy uważane są za smaczny i zdrowy produkt, którego stosowanie jest mile widziane w dowolnej formie. Wśród nich wyróżnia się orzech włoski, zwany także „pokarmem dla mózgu”. Zobaczmy, dlaczego orzechy włoskie są tak przydatne i jak są uprawiane w regionach o niestabilnych warunkach pogodowych, na przykład w regionie moskiewskim.
Czy można uprawiać orzechy włoskie w regionie moskiewskim?
Wśród ludzi panuje opinia, że orzech włoski jest kulturą ciepłolubną i nie zakorzenia się w regionach o chłodnym klimacie. Wielu początkujących ogrodników jest zaskoczonych informacją, że w regionie moskiewskim można uprawiać wiele odmian orzechów włoskich. Stało się to możliwe dzięki bezpretensjonalności kultury i żmudnej pracy hodowców, którzy hodują wczesne, mrozoodporne hybrydy.
Do chwili obecnej na terytorium Federacji Rosyjskiej uprawia się około dwóch tuzinów odmian orzechów włoskich, w tym w regionach północnych.
Odpowiednie odmiany
Niestety nie wszystkie odmiany są odpowiednie dla regionu moskiewskiego, ale jest ich wystarczająco dużo, a początkujący ogrodnik ma z czego wybierać. Najpopularniejsze to:
- Ideał.
Szybko rosnąca odmiana, która już od pierwszego roku życia zaczyna przynosić niewielkie zbiory. W przypadku ogrodu zaleca się zakup sadzonek w wieku co najmniej czterech lat. Zdobył sławę wśród letnich mieszkańców dzięki łagodnemu smakowi, bezpretensjonalności i dobrej wydajności.
- Ogromny.
Hybryda stworzona na bazie poprzedniej odmiany i przejmująca wszystkie jej pozytywne cechy. Ich główna różnica polega na wielkości. Ideał jest stosunkowo mały - około 6 metrów. Gigant w pełni zasługuje na swoją nazwę i przy odpowiedniej ilości światła słonecznego dorasta do 20 metrów wysokości. Z jednego takiego drzewa można w sezonie zebrać do 100 kilogramów orzechów.
- Astakhovsky.
Znany w regionie moskiewskim od stosunkowo niedawna, stał się jednym z faworytów ze względu na wysoką mrozoodporność i silną odporność. Wysokość dorosłego drzewa wynosi około 10 metrów, a pierwsze owoce powstają w szóstym roku życia. W sezonie z drzewa zbiera się od 30 do 40 kilogramów orzechów.
- Sadko.
Ta odmiana została wyhodowana specjalnie do uprawy w regionie moskiewskim i spokojnie wytrzymuje lokalne zimy. Wielkość drzewa jest niewielka i zwykle nie przekracza 4-5 metrów. Zbiory kształtują się równomiernie, w żaden sposób nie gorsze pod względem smaku w porównaniu z południowymi odpowiednikami.
Uwaga! Oprócz wyżej wymienionych odmian, na terytorium regionu moskiewskiego doskonale się zakorzeniają: Aurora, Kocherzhenko, Podmoskovny i Urozhainy.
Funkcje lądowania
Pomimo swojej bezpretensjonalności orzech wymaga przestrzegania pewnych zasad, których wdrożenie zapewni normalny wzrost i plon. Obejmują one:
- daty wyładunku;
- wybór odpowiedniego miejsca;
- przygotowanie sadzonek;
- zgodność z zasadami wyładunku.
Przyjrzyjmy się im bliżej.
Daty wyokrętowania
Czasy wysiadania różnią się w zależności od regionu:
- w południowych regionach o ciepłym klimacie sadzonki sadzi się w połowie jesieni;
- w regionach północnych, o mniej sprzyjającym klimacie, sadzą wiosną.
Sadzenie wiosenne odbywa się w kwietniu, dopóki pąki nie zaczną pęcznieć na drzewach. Nie zaleca się sadzenia jesienią w regionie moskiewskim, ponieważ drzewo nie będzie miało czasu na zapuszczenie korzeni przed zimowymi przymrozkami i istnieje ryzyko, że umrze.
Wybór miejsca lądowania
Wybierając miejsce lądowania, kieruj się następującymi zasadami:
- wody gruntowe nie powinny zbliżać się do powierzchni. Optymalna głębokość pochówku to co najmniej dwa metry. Jeśli ten warunek nie zostanie spełniony, drzewo nie będzie mogło normalnie się rozwijać;
- lądowisko jest dobrze oświetlone i przez większość czasu nie jest zacienione.
Nie sadzić orzechów włoskich w pobliżu pomieszczeń mieszkalnych lub budynków gospodarczych. Jego potężny system korzeniowy zniszczy nawet betonową podstawę, powodując uszkodzenie budynku.
Przygotowanie sadzonek
Przygotowując sadzonki do sadzenia w kraju:
- konieczne jest, aby korzenie sadzonki nie były uszkodzone i zdeformowane;
- do sadzenia zaleca się sadzenie orzechów włoskich, które osiągnęły wiek 2 lat;
- pień musi być wolny od oznak uszkodzenia lub choroby;
- zwróć uwagę na miejsce szczepienia sadzonki. Jeśli nie urosło dobrze razem, wybierz inny;
- przed sadzeniem dwuletnie sadzonki należy przyciąć, aby ich długość przed sadzeniem nie przekraczała 50-70 centymetrów.
Uwaga! Roczne sadzonki są małe i nie wymagają przycinania.
Proces sadzenia
Sadzenie sprowadza się do wykopania dołka o wymaganej wielkości i przygotowania odpowiedniej mieszanki do jej wypełnienia. Jama musi mieć co najmniej 60 centymetrów średnicy. Głębokość zależy od wielkości systemu korzeniowego. Zwykle jest zakopany co najmniej 50-60 centymetrów w ziemi.
Z wykopanej ziemi wokół wykopu powstaje nasyp, a zamiast niego na dno wylewa się trochę nawozu zawierającego fosfor i humusu, mieszając z żyzną glebą. Pod koniec zabiegu miejsce sadzenia jest obficie nawadniane. Do pierwszego podlewania należy użyć co najmniej 60 litrów płynu.
Niuanse pielęgnacji drzew w regionie moskiewskim
Orzech, jak każde inne drzewo, wymaga minimalnej konserwacji, która polega na terminowym podlewaniu, nawożeniu i przycinaniu. Te zabiegi nie zajmują dużo czasu ogrodnikowi, ale pozwalają drzewu harmonijnie się rozwijać. Dając mu 30-40 minut w ciągu tygodnia, będziesz mieć pewność dobrych zbiorów pod koniec sezonu.
Top dressing
Górne zaprawianie drzewa nie wymaga od właściciela dużego wysiłku, ponieważ w ciągu roku wystarczy kilka razy zastosować niezbędne nawozy. Top dressing dzieli się na:
- jesień;
- wiosna.
Jesienią nacisk kładzie się na nawozy o dużej zawartości fosforu i potasu, a wiosną na suplementy azotowe. W przypadku, gdy drzewo sadzi się na żyznej glebie, należy odmówić obfitego opatrunku. Orzech rozwija się szybko nawet na ubogiej glebie, a nadmierne ilości składników odżywczych mogą negatywnie wpłynąć na jego wzrost.
Podlewanie
Prawidłowe i terminowe nawadnianie jest kluczem do sukcesu w uprawie orzecha włoskiego.Ta uprawa uwielbia wilgoć, aw pierwszych latach życia, jeśli lato jest suche, nawadnianie przeprowadza się co tydzień. Okazuje się, że w sezonie letnim ogrodnik będzie musiał co najmniej 12 razy podlać orzech, wylewając około 3 wiader płynu.
Dojrzałe drzewa są podlewane dwa razy rzadziej, ale objętość płynu jest dwukrotnie większa. W porze deszczowej drzewo jest mniej podlewane, koncentrując się na stanie gleby.
Przycinanie
Tworzenie korony drzewa odbywa się wiosną, mniej więcej pod koniec marca. Prace profilaktyczne mające na celu usunięcie chorych i uszkodzonych gałęzi przeprowadza się jesienią, podczas przygotowań do zimowania. Formowanie korony rozpoczyna się od momentu, gdy pień drzewa urósł o półtora metra. Dzieje się to w następujący sposób:
- Na pniu pozostaje 10 gałęzi, które tworzą szkielet korony;
- pędy na gałęziach są cięte tak, aby ich długość wynosiła 20 centymetrów.
Dorosłe drzewo nie wymaga formowania korony, a ogrodnik wymaga jedynie przycinania zapobiegawczego.
Funkcje zimowania
Młode drzewa przed nadejściem zimy są owinięte ciepłym materiałem, a ziemia wokół pnia jest ściółkowana. Jako ściółkę możesz użyć słomy, obornika lub torfu. Dojrzałe drzewa nie wymagają dodatkowej pielęgnacji i tolerują zimowe mrozy.
Ochrona przed chorobami i szkodnikami
Wśród chorób związanych z orzechami włoskimi są:
- Oparzenie bakteryjne.
Objawy to ciemnienie liści i orzechów na drzewie. Aby zwalczyć chorobę, stosuje się specjalne preparaty o wysokiej zawartości miedzi. Wszystkie uszkodzone części są usuwane i spalane.
- Rak korzeni.
Na korzeniach tworzą się duże narośla, a drzewo przestaje się rozwijać, przestając przynosić owoce. W ramach zabiegu zaleca się potraktowanie korzeni 1% roztworem sody kaustycznej. Pod koniec zabiegu korzenie spłukuje się dużą ilością wody.
- Brązowe plamienie.
Pojawia się jako brązowe plamy, które tworzą się na liściach. Zaatakowane liście szybko odpadają, aw zaniedbanej postaci choroba rozprzestrzenia się na kwiaty, niszcząc większość z nich. Jako lek stosuje się mieszaninę Bordeaux, której stężenie wynosi 1%.
Szkodniki:
- ćma orzechowa;
- biel;
- Amerykański biały motyl;
- mszyca;
- ćma.
Jeśli zostaną znalezione, dotknięte części są spalane, a drzewo jest traktowane specjalnymi chemikaliami sprzedawanymi w sklepach.
Jak widać, sadzenie orzechów włoskich w regionie moskiewskim nie jest trudne, a przy minimalnym wysiłku można cieszyć się domowymi orzechami przez cały rok.
